Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Παντοκράτορος Πατρῶν, ἐλειτούργησε, ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος καί ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερο, τόν εὐλαβέστατο Διάκονο Νικόλαο Τριανταφύλλη. Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Παντοκράτορος εὑρίσκεται θησαυρισμένο ἡ ἁγία καί χαριτόβρυτος χείρ τοῦ ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, τήν ὁποία μέ εὐλάβεια προσκυνοῦν πλήθη εὐσεβῶν χριστιανῶν.
Συμπροσευχόμενος στό Ἱερό Βῆμα συμμετεῖχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, τόν ὁποῖον ἰδιαιτέρως εὐχαρίστησε ὁ Σεβασμιώτατος Πατρῶν γιά τήν εὐλογητή παρουσία του στήν πανήγυρη τῆς Ἐνορίας, στήν ὁποία μεγάλωσε καί γαλουχήθηκε πνευματικά.
Ἀπευθυνόμενος ὁ Σεβασμιώτατος πρός τόν χειροτονηθέντα Πρεσβύτερo, τόν συνεχάρη γιά τήν ὑψίστη τιμή καί εὐλογία πού ἒλαβε ἀπό τόν Θεό, ὣστε νά καταστῇ λειτουργός τῶν θείων καί φρικτῶν Μυστηρίων καί μίλησε γιά τήν μεγίστη ἀξία τῆς ἱερωσύνης, ἀφοῦ ὁ Ἱερεύς ἳσταται ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου καί κατεβάζει ὂχι ἁπλῶς φωτιά, ὡς ὁ Προφήτης Ἠλίας ἀπό τόν οὐρανό, ἀλλά τό Πανάγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον, ὃλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μιλάει συγκλονιστικά γιά τό μέγα τῆς Ἱερωσύνης Μυστήριο, τονίζοντας ὃτι δόθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς χάρισμα οὐράνιο καί εἶναι διακονία ἀνώτερη καί τιμιώτερη ἀπό ὃλες τίς ἐξουσίες. Τέτοιο καί τόσο εἶναι τό ὓψος της, ὣστε, « ἡ ἱερωσύνη τελεῖται μέν ἐπί τῆς γῆς, τάξιν δέ ἐπουρανίων ἒχει ταγμάτων καί μάλα γε εἰκότως» ( Λόγος Γ’. ΕΠΕ, 28, σ.120)
Αὐτή ἡ διακονία σημαίνει ταπείνωση, ἀγάπη, αὐτοθυσιαστική προσφορά, συνεχῆ ἐγρήγορση γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.
Δέν νοεῖται ἡ Ἐκκλησία χωρίς ἱερωσύνη, οὒτε καί ὁ ἂνθρωπος δύναται νά ὁδηγηθῇ στήν σωτηρία, ἀλλά οὒτε καί ὁ κόσμος ὁλόκληρος νά ἁγιασθῇ.
«Ἡ Ἱερωσύνη ἃπτεται τῆς ψυχῆς καί διαβαίνει τούς οὐρανούς» (Ι. Χρυσόστομος)
Διά τοῦτο ὁ Ἱερεύς πρέπει νά εἶναι δοχεῖον καθαρόν ἀποστίλβον χάριτι. «Διό χρή πάντοθεν αὐτοῦ τό κάλλος ἀποστίλβειν τῆς ψυχῆς, ἳνα καί εὐφραίνειν ἃμα καί φωτίζειν δύνηται τάς τῶν ὁρώντων ψυχάς( Λόγος Γ, ΕΠΕ, 28, σ.152)
Ὃμως, ἡ Ἱερωσύνη, ἐσημείωσε ὁ Σεβασμιώτατος, εἶναι δρόμος ἀνηφορικός καί δύσκολος, μάλιστα στήν σύγχρονη κοινωνία. Ὁ Ἱερεύς, αἳρει τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου καί ἀγωνίζεται διά τῆς ἰδικῆς του προσηλώσεως εἰς αὐτόν (τόν σταυρόν) καί τῆς προσωπικῆς του ἀναστασίμου ἐμπειρίας, νά ὁδηγήσῃ τόν Λαό τοῦ Θεοῦ στήν Ἀνάσταση.
Εἲη τό ὂνομα τοῦ Κυρίου εὐλογημένον, διότι οἰκονομεῖ μέσα σέ μιά δύσκολη καί ἁμαρτωλή ἐποχή νά προσφέρωνται στό ἱερό Θυσιαστήριο, νέοι μέ ἦθος καί ἐνάρετο βίο, ὣστε νά ὑπουργήσουν καί νά διακονήσουν τόν ἂνθρωπο θέμενοι ἑαυτούς εἰς διακονίαν τοῦ ἱεροῦ Ἀμπελῶνος.
Ἐπίσης, παρουσίασε ὡς πρότυπον, γιά τήν ζωή τοῦ Ἱερέως, τόν Ἱερομάρτυρα καί θαυματουργόν ἃγιον Ἐλευθέριον, καί εὐχήθηκε στόν νέο Πρεσβύτερο νά ἀκολουθήσῃ τά βήματα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου.
α) Στή δόξα τοῦ Θεοῦ καί στόν αἶνον ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων
β) Στήν τιμή πρός τόν τιμώμενο Ἃγιο, μέσα ἀπό τίς ἐκκλησιαστικές ἱερές ἀκολουθίες μέ κέντρο τήν Θεία Λειτουργία καί ,
γ) Στήν μίμηση τοῦ Ἁγίου ἀπό τούς ἀνθρώπους μέ τήν ἂσκηση τῶν ἀρετῶν καί τήν συμμετοχή στή λειτουργική καί Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.