Κατά το διήμερο 8 και 9 Νοεμβρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει την ιερά μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού.
Επίκεντρο των λαμπρών εορτασμών στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών ήτο ο πάνσεπτος Ενοριακός Ιερός Ναός που τιμάται επ’ ονόματι του Αγίου, εντός της πόλεως.
Στις ιερές ακολουθίες προεξήρχε, σεπτή εντολή και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου ο Βοηθός αυτού, Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ο οποίος σημειωτέον, πριν από 46 έτη χειροτονήθηκε διάκονος υπό του μακαριστού Μητροπολίτου πρώην Πατρών κυρού Νικοδήμου στον εν λόγω Ναό, ενώ εχρημάτισε πλέον των τριών δεκαετιών και Προϊστάμενος.
Ο Θεοφιλέστατος κηρύττοντας τον θείο λόγο προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, κατά τη διάρκεια των ακολουθιών, ανεφέρθη στον βίο του σήμερον τιμωμένου από την Εκκλησία μας Αγίου Νεκταρίου.
Εκκινώντας από την οσιακή του κοίμηση, η οποία έλαβε χώρα στις 8 Νοεμβρίου του έτους 1920, ανέφερε πως ανήμερα της εορτής των Αγίων Αγγέλων και Αρχαγγέλων και πασών των Επουρανίων Δυνάμεων την αγία του ψυχή παρέλαβαν οι Άγιοι Άγγελοι. «Αυτήν την ημέρα ο Άγιος Νεκτάριος κλείνει τα μάτια του και οδεύει προς την αιωνιότητα. Άγγελοι και Αρχάγγελοι έρχονται να συνοδεύσουν την ψυχή εκείνου, ο οποίος προσηύχετο για όλον τον κόσμο, ο οποίος αγάπησε την αγγελική ζωή, την εν Χριστώ ζωή.
Κατά τον Ιερό Χρυσόστομο τιμή Αγίου σημαίνει την μίμηση της ζωής του Αγίου, ενώ ο Κύριος είπε: «τους δοξάζοντάς με αντιδοξάσω» (Παρ. η΄ 17, Α΄ Βασιλ. β΄30). Οι Άγιοι, αδελφοί μου, πρώτα τιμώνται στον Ουρανό και μετά στη γη. Αποτελούν τους φωτεινούς οδοδείκτες. Φωτίζουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε οι άνθρωποι, ώστε να συναντήσουμε τον «ηγαπημένο» της καρδίας μας, τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος από άπειρη αγάπη προσέλαβε το ανθρώπινο φύραμα για να σώσει τον κόσμο.
Ο Άγιος Νεκτάριος από τη μέρα που ήρθε στον κόσμο αγάπησε τον Θεό. Όλη του η ζωή ήταν δοσμένη στη δόξα του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει χαρακτηριστικά: «είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τί ποιείτε πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε» (Α΄Κορ. 10, 31). Αγάπησε τα γράμματα που νοηματίζουν τη ζωή του ανθρώπου (το Άγιο Ευαγγέλιο, τους Πατέρες, τη γνήσια φιλοσοφία). Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς πήγε από την Πατρίδα του Συληβρία στην Κωνσταντινούπολη για σπουδές. Στη Χίο, κατόπιν, χρημάτισε διδάσκαλος. Εκεί έλαβε κατά τη μοναχική του κουρά το όνομα Λάζαρος, ενώ κατά τη χειροτονία του εκλήθη Νεκτάριος.
Αδελφοί μου, οι Άγιοι αγάπησαν τη νηστεία, την προσευχή, τη συγγνώμη και τη συγχωρητικότητα. Αγάπησαν τα αιώνια και παντοτινά, θεωρώντας ως σκύβαλα τα του κόσμου τούτου. Ένα πράγμα τους ένοιαζε: να εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού. Ο Άγιός μας αυτό έπραξε. Πόσες δυσκολίες πέρασε, πόσες δοκιμασίες και φουρτούνες. Όμως, παρέμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του.
Δεν πρέπει να μάς ξενίζουν όλα αυτά. Ο κλήρος των χριστιανών είναι να διώκονται από τους ανθρώπους του σκότους και της πλάνης. Γι’ αυτό και πέρασαν πολλές δοκιμασίες σε αυτόν τον κόσμο:
«Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν» (Ἰω. 15, 20). Όμως, αναφωνούσαν: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20), για να αναφωνήσει τότε ο Κύριος και να τούς πει: «υμείς εστε το άλας της γης... υμείς εστε το φως του κόσμου» (Ματθ. ε' 13, 14). Η εν Χριστώ ζωή, αδελφοί μου αγαπητοί, μάς χαρίζει την αιώνια ζωή.
Εμφανίζονται οι Άγιοι σε Θεονοσταλγικές ψυχές και τους λένε: «Μάς αφήσατε χωρίς εργασία! Δεν ζητάτε τη Μεσιτεία μας στον Χριστό».
Να τους παρακαλούμε, αδελφοί μου. Και οι Άγιοι σπεύδουν γοργά στον θρόνο του Κυρίου και εναποθέτουν τις προσευχές και τα αιτήματά μας».
Ολοκληρώνοντας ο Θεοφιλέστατος, μετέφερε σε όλους τις ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, ευχόμενος έτη πολλά, αγιασμένα, Θεοφρούρητα και αγλαόκαρπα.
