Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στό στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων καί στά ἐφόδια τά ὁποῖα παρέχει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὣστε νά φθάσωμε αἰσίως στό τέρμα, δηλαδή, στήν Ἀνάσταση καί ἑστίασε στήν συγγνώμη.
Ἀνέλυσε τό θέμα αὐτό κατά τήν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου (Κυριακή προσευχή). Παρέπεμψε στή θυσία Τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου καί ἀνέφερε στοιχεῖα ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί κυρίως τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Στό τέλος ἒγινε ὁ ἀσπασμός τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ἡ ἐκζήτησις καί παροχή συγγνώμης, ὣστε νά ἀρχίσῃ αὐτός ὁ ἱερός πνευματικός ἀγώνας καί νά καταλήξῃ τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα μέ τόν ἀσπασμόν τῆς ἀγάπης.
Κατέληξε δέ μέ τήν ἒκφραση ἐπαίνου καί αἰσθημάτων συγκινήσεως γιά τήν ἀθρόα συμμετοχή τοῦ πιστοῦ Λαοῦ στίς ἱερές Ἀκολουθίες καί στήν συγκεκριμένη ἱερά Ἀκολουθία τοῦ Κανανυκτικοῦ Ἑσπερινοῦ.
